Vancanneyt Sander

Had me veel moeite gekost en vooral ook veel nabewerking om dit er uit te krijgen. Handige info voor de nabewerking op http://www.skyandtelescope.com/astronomy-equipment/capture-the-sun-with-your-pst/ ik neem zo aan dat jij er veel meer gaat uithalen 😉Ik ben erg benieuwd naar je first light images 😄

Dit is een van m'n beter geslaagde foto's: Wat vooral wat lastig is, is dat de foto's te snel overbelicht zijn en je specifieke oppervlaktedetails snel verliest. Voor visueel is het ideaal maar die detaillering kreeg ik moeilijk vastgelegd op plaat. Enerzijds door het niet optimaal kunnen focussen als het heldere beeld van de Zon. Met de ring kan je de helderheid wel wat regelen maar mss nog net iets te weinig om goed te zijn voor fotografie. Visueel blijft het prachtig, vooral voor de protuberansen (want vlekken zijn er niet echt nu ). Eens er terug wat meer activiteit is op de Zon wordt het helemaal de moeite met de zonnevlekkengebieden, de uitbarstingen...

Standard PST is niet echt goed om deftig foto's mee te nemen, modificeren is bijna de enige mogelijkheid. Zelf had ik vooral last om alles in focus te krijgen als de camera er op stond, was amper scherp te krijgen. Omdat ik hem ook wil blijven gebruiken voor visuele waarneming modificeer ik de mijne niet.

Toch straf dat dit mogelijk is ? mooie opnames alweer?

Omdat gopro camera’s standaard een fisheye lens hebben

Helemaal niet vreemd, je kan het ISS namelijk niet vergelijken met een satelliet. Een satelliet is vaak niet groter dan een wasmachine, het ISS is een héél pak groter (meer dan een paar bussen groot). Bovendien zitten vele satellieten in een hogere baan waardoor ze maar als klein zwak stipje over de sterrenhemel suizen vanaf de aarde gezien. Het ISS zit echter in een relatief lage baan om de Aarde en net door die combinatie zien we het ISS als een helder object die met behulp van telescopen Bvb bij een passage over de zon (vanaf aarde gezien) vrij groot oogt tov gewone satellieten.

Mooi beeld marm! deze ochtend zorgde het alvast voor een zware uitbarsting met een mogelijks deels aardgerichte CME

Nu de examens achter de rug zijn voor velen zal het wel terug wat toenemen. Wegens gebrek aan telescoop zal het bij meteorenwaarneming blijven al poog ik eind juli nog een observatorium te bezoeken in het buitenland.

Veel stof is er niet meer, kleine stofdeeltjes of korreltjes branden namelijk volledig op in de atmosfeer (de meeste meteoren zijn kleine korreltjes). Enkel de grotere kunnen het mogelijks overleven en branden deels op in de atmosfeer of ontploffen (zoals die in Rusland paar jaar terug) en er fragmenten ook neerkomen. Meer info over het vinden van meteorieten op onze hoofdsite: https://www.spacepage.be/artikelen/het-zonnestelsel/meteorieten-en-inslagkraters/de-zoektocht-naar-meteorieten

Het Aardmagnetisch vlak is niet echt verzwakt, we worden nog steeds goed beschermd door de magnetosfeer. Het magnetisch noorden wordt nog steeds goed bijgehouden en daaruit blijkt dat het magnetisch noorden zeer zeer traag opschuift; dit heeft weinig tot geen invloed voor ons als mens. De enige invloed die het heeft is dat het voor ons Europeanen wat lastiger zal worden om het poollicht te zien door die verschuiving. Een ompoling zal zeker niet eerstdaags of één dezer jaren gebeuren en het zal niet zo zijn dat ineens de magnetosfeer zal wegvallen zoals sommigen beweren, het magnetisch veld wordt gewoon wat complexer en is in een tijdspanne van duizenden jaren. Je kan het misschien wat vergelijken met wat er op de Zon gebeurt, ook deze heeft een magneetveld dat zich tot ver in het zonnestelsel uitstrekt (interplanetair magnetisch veld, IMF) en net als de Aarde heeft het ook een noord en een zuidpool welke alle 11 jaar eens wisselt van kant; het enige wat we daarvan merken is aan de zonnevlekken zelf die omgekeerde polariteiten krijgen dan de cyclus ervoor. De andere vergelijking die er kan gemaakt worden zijn de zonnestormen zelf, die worden al enkele tientallen jaren bijgehouden en daaruit blijkt niet dat de geomagnetische stormen ferm zouden zijn toegenomen, integendeel zelfs het zijn er een pak minder geworden door een sterk tegenvallende cyclus. Elk coronaal gat die we al hebben zien passeren is nog steeds even grote impact als bij de start van de metingen. Er zijn genoeg studies rond gevoerd en idd 786000 jaar geleden is het eens van kant gewisseld en daarna zat het nog steeds in de buurt van waar we nu het noorden kennen. In astronomische termen kan een ompoling dan nabij zijn (+6000 jaar). Zie ook: http://news.berkeley.edu/2014/10/14/earths-magnetic-field-could-flip-within-a-human-lifetime/ al blijft het geen exacte wetenschap wanneer dat zou gebeuren, er is zoveel dat al lang moest gebeuren (Yellowstone) en ook nog niet heeft plaatsgevonden. Nemen het dus maar met een korrel zout ;-) Nog wat meer info op: https://websites.pmc.ucsc.edu/~glatz/geodynamo.html

Welkom op het forum Tiesse! Sterrenkunde als vak is zeker aan te raden als je hierin zeer geïnteresseerd in bent, een goede vriend @Quinten De Vos volgt momenteel de opleiding in de universiteit van Gent.